کارکرد متخصصان کودکان استان گیلان در مورد سنجه‌های ارجاعی برای غربالگری رتینوپاتی نارسی

چکیده مقدمه: رتینوپاتی نارسی، عامل نهفته کم‌بینایی و نابینایی در درصد چشمگیری از شیرخواران است. ارجاع بهنگام نوزادان نارس در معرض این بیماری، در تشخیص و درمان موارد پیشرفته آن تعیین کننده‌است. هدف: بررسی کارکرد متخصصان اطفال استان گیلان در مورد معیارهای غربالگری رتینوپاتی نارسی مواد و روش‌ها: این مطالعه مقطعی برای بررسی کارکرد متخصصان اطفال استان گیلان در مورد معیار‌های غربالگری رتینوپاتی نارسی با مراجعه حضوری به همه متخصصان اطفال استان گیلان با استفاده از پرسشنامه در سال 1389 انجام شد. نتایج: 78 نفر (8/78 %) از متخصصان اطفال استان در این مطالعه شرکت کردند.40 نفر(3/51%) تنها نارس بودن نوزاد را به‌عنوان معیار کافی جهت ارجاع غربالگری رتینوپاتی نارسی کافی دانستند. 38 نفر (7/48%) یک یا چند عامل دیگر را معیار مورد نظر خود جهت ارجاع نوزادان ذکر کردند. در مورد زمان مناسب ارجاع جهت غربالگری 7 نفر(9%) از پزشکان بی‌درنگ پس از تولد، 15 نفر (2/19%) بلافاصله بعد از ترخیص از بیمارستان، 34 نفر (6/44%) پایان هفته 4 تولد،7 نفر (9%) پایان 2 ماهگی و 8 نفر(3/10%) بعد از 2 ماهگی را مناسب دانستند. تنها 21 نفر(9/26%) از متخصصان اطفال، نوزادان را به چشم پزشک اطفال یا فلوشیپ شبکیه ارجاع می‌دادند. 69 نفر از پزشکان (5/88%) خواستار جواب کتبی معاینه چشم پزشکی بودند و از این میان 47 پزشک (1/68%) گزارش کتبی را در پرونده طبی بیمار ثبت می‌کردند. جهت آنالیز داده‌ها از آزمون‌های توصیفی و تحلیلی (کای‌دو و فیشر) استفاده شد. نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد، بهبود کارکرد متخصصان کودکان کمک بیشتری به تشخیص و درمان به موقع نوزادان در معرض خطر رتینوپاتی نارسی نماید.